دختری از جنس بلور
دختری از جنس بلور شروع 6سالگی معمولأ با خیل عادتهای ترک شدهء کودکانه همراهه و احساس بزرگ بودن و شبیه شدن به مادر و پدر ... 6سالگی یعنی شروع خاطراتی که تاثیرش می تونه تا پایان عمر با آدم باشه ... یعنی سنی که بیشتر از هر دوران دیگه ای قابلیتهای یادگیری درش به اوج می رسه ، یعنی عطش سیری ناپذیر برای دانستن و آموختن ... یعنی تو بگو ، تا من بپرسم! ... یعنی تکرار هر آنچه دیده و شنیده شده ... یعنی هنوز صندلی وسط رو برام خالی بگذارین!
شیطنتهای کودکانه همچنان به قوت خود باقیه ، هنوز با کارهای جدی که مستلزم یکجا نشینی و تمرکز طولانی باشه میانه خوبی نداره ...
همچنان بازیهای پر تحرک و پر سر و صدا رو به بازیهای فکری که تویش دقت و ظرافت لازم باشه ، ترجیح می ده !
مثل قبلنها تو بازیهای گروهی دنبال آوانتاژ و بل گرفتن و جر زدنه ! ...
با قانونمداری هنوز مشکل داره و هر جا بتونه از مدار خارج میشه هر چند که بایدها رو کم و بیش قبول داره !
مفهوم مشارکت رو به روش خاص خودش می شناسه ، مال من و تو نداره ، فقط من تعیین می کنم کی از چی استفاده کنه!
در عوض ... باید مادر یک دخترک پر شر و شور 5 ساله باشی تا بفهمی ...
داشتن یک رقیب دائمی و بدون قید شرط که خواسته هایت رو قبل از خودت بشناسه یعنی چی ...
داشتن یک مصاحب از جنس خودت که بدون هماهنگی و وقت قبلی ازت استقبال کنه و اشتباهاتت رو به رخ نکشه یعنی چی ...
حضور یک جفت چشم کنجکاو که هر کفش و لباس تازه و تغییر ظاهری از نظرش دور نمونه و همیشه آماده تعریف و تمجید باشه چه حسی داره ...
حضور یک فرشته سراپا احساس که کوچکترین حالات روحی پدر و مادرش رو زیر نظر داره و اصولأ اجازه نمی ده کسی تو خونه به اون یکی انرژی منفی بده چقدر موثره ! عجیب نیست اگه بی مقدمه بپرسه : چرا جواب مامان رو بلند دادی! یا چرا به پدر نخندیدی! ...
و گرفتن دستهای ظریفی که بزودی میشه تکیه گاهی محکم و پشتوانه فرداهایت چقدر لذت بخشه ! ...
