درهم و برهم!

خیلی خوبه که آدم یک وقتهایی در مورد چیزهایی خیالپردازی کنه! یا تونیمه پر لیوان دنبال آرزوهای گم شده اش بگرده, بعد ابرهای سیاه پشت رویاهای شیرین حبس بشن و جایی برای مانور پیدا نکن! مهم نیست واقعیت چقدر می تونه دور از زذهن باشه... مهم اینه که صدایت به گوش کائنات برسه و تا وقتی غول چراغ جادو سر و کله اش پیدا نشده نا امید نشی... یک وقتهایی تجربه خواستن رو از بچه ها بهتر میشه تقلید کرد... اینکه رو خواسته ات با تمام قدرت سماجت کنی و سر سوزنی کوتاه نیای و...

بچه ها یکی از صفات بازر و مشخصشون اینکه زود شرطی می شن... کافیه چند بار موقع صحبت در اوج عصبانیت صدایت رو بلند کنی ... خیلی زود به این نتیجه می رسن که وقتی عصبانی هستی باید ولوم صدایت رو ببری بالا و یا دست کم مجازی که داد بزنی... اگه برای ابراز مخالفت و رسیدن به خواسته های ولو به حق شان چندبار متوالی از طریق گریه و داد و فغان به نتیجه مطلوب برسن خیلی زود به این معادله می رسن که هرگاه گریه.... پس آنگاه رسیدن به خواسته!

مهم نیست چند بار آدم رو در حال نوشیدن با لیوان دیده... کافیه یکبار پدرش رو در حال لاجرعه نوشیدن آب با شیشه کنار یخچال غافلگیر کنه... انوقت هر چه رشتی پنبه است!