تولدت مبارک...( با 40 رو تاخیر این رو برای خوانندگان محبوبم می نویسم)

چه زود گذشت عصرهای قشنگی که بی خیال و فارغ از دغدغه های امروز و فردا گاه و بیگاه دور هم جمع می شدیم و گل می گفتیم و گل می شنیدم! ... اونوقتها که به درز دیواروجنبیدن پشه هم میخندیدیم!  ... اونروزها که فقط جزوء و کتاب با همدیگه رد و بدل می کردیم و همش نقل دانشگاه بود و درس وکتاب ... یادش به خیر صبح های زودی که قرار کوه میگذاشتیم ... چه خوش گذشت مسافرتهای کوتاه مجردی که همش کرکر خنده بود و بی خبری! ... ما بودیم و یک دنیا آرزو و یک راه دور ودراز پیش رو که تویش فقط دغدغه خودمون بود و بس ! ... دوست ندارم بگم ما دیگه اون آدمها نیستیم یا زندگی دیگه به اون قشنگی نیست! ... دلم نمی خواد فکر کنم تو روزمرگی غرق شدیم! ... اما کاش اینهمه خوشی اینقدر زود نمی گذشت ... به همین زودی 2 سال گذشت از اولین باری که از پشت تلفن و فرسنگها فاصله, دوستانم تولد قند عسل رو تبریک می گفتند ... هنوز یادم نمیره که چطور بی صبرانه منتظر رسیدن اولین سری عکسهایش بودیم ... و انگار همین دیروز بود که برای اولین بار نازپری نو پای روتو آغوش گرفتیم و دست آخر نشوندیمش روی صندلی و مثل بچه ندیده ها  زول زده بودیم به حرکات و رفتارش ... و امروز تولد قند علسلم درحالی تبریک میگم که چهره مهربون و خواستنیش رو تو یونیفرم مهدکودک با یک کوله رنگی رو دوشش( البته این رو هم بگم که کوله رو من برمی دارم) مجسم میکنم با همون لبخند شیرین همیشگیش ... برایش هزاران هزار آرزوهای قشنگ دارم و امید به فرداهای بهتر و پربارتر ...

دوستان محترم عکسهای نازگلم رو در ادامه مطلب ببینید